Terug uit Ghana

Joehoeee luitjes,

Hier nog even een kort verslag van onze laatste dagen in Ghana.

Zaterdag zijn we naar een winkelcentrum geweest, onderweg naar Accra zijn wij uitgestapt om even een dagje te shoppen. Barbara ging samen met Sjoerd naar Accra om de auto op te halen. Een uurtje later kregen wij te horen dat de auto nog steeds niet gemaakt was. En dat het ongeveer een hele dag ging duren om een onderdeel te repareren. Wij hebben de hele dag in het winkelcentrum doorgebracht. Naast het shoppen kregen we ook een opdracht van Sjoerd en Barbara mee om een gevaarlijk onderdeel te vinden in het winkelcentrum. We hebben heel veel constructieve fouten gevonden maar het gevaarlijke onderdeel hebben we niet opgemerkt.
GROOT voordeel van deze dag was de airco in het winkelcentrum, je kon hier prima vertoeven. Rond half 6 werden wij opgehaald door Barbara en Sjoerd, ondertussen hadden wij de boodschappen gedaan, en zijn terug gegaan naar Winneba. Dit was ongeveer een uurtje rijden, maar na een half uur begon de auto al weer vreemde geluiden te maken. Aangekomen in Winneba klonk het geluid alsof het wiel ergens tegenaan schuurde. Barbara heeft toen besloten dan het niet veilig was om met de auto naar het binnenland te gaan. We zouden de volgende dag met de VIP bus naar Ejisu gaan.

Zondagochtend vroeg afgesproken op het trotro station. Hier staan allemaal kleine busjes die mensen vervoeren naar allemaal verschillende plaatsen. Het busje is zo ingedeeld dat er ongeveer 20 mensen in kunnen. Je zit dus niet echt comfortabel. En echt veilig is het ook niet om hiermee op de weg te rijden. De meeste busjes vallen bijna uit elkaar. Onze koffers moesten ook mee omdat we veel spullen voor de kinderen in Issah Krom hadden meegenomen. De koffers werden in de achterbak gegooid en de deur werd met een touwtje aan elkaar geknoopt.. Het was dus spannend of de koffers goed aan zouden komen in Accra. Eenmaal in Accra aangekomen hebben we kaartjes gekocht voor de VIP bus. Dit was een hele luxe bus met airco!!:) De reis naar Ejisu duurde ongeveer 5 uur. Vanuit hier werden we door de driver van Elisabeth (Hoofd gezondheidszorg in die regio) opgehaald en naar onze slaapplaats gebracht. Hier kwam Elisabeth rond 6 uur ook nog even langs. Ze had voor ons eten gekookt en hebben dit bij het guesthouse opgegeten.

De volgende ochtend zijn we naar Issah Krom gegaan. We hadden om 8 uur afgesproken met Elisabeth en de driver. Het was nog twee uur rijden naar Issah Krom. Omdat we met 7 personen waren moesten er 2 achter in de bak van de jeep. Wij hebben ons toen opgeofferd en zijn achterin gaan zitten. Hier had je een geweldig uitzicht en een lekker windje. Na twee uur rijden kwamen we aan in Issah Krom. Het hele dorp keek naar de jeep en alle kinderen kwamen naar ons toe gelopen. Eerst zijn we naar de bouwplaats gegaan en hebben we de bouw bekeken. Hier in Issah Krom wordt een kliniek gebouwd. Issah Krom is een erg arm dorpje. De mannen werken de hele dag op het land om voor eten te zorgen. Dit is meestal mais waar de vrouwen dan een soort van puree van maken. Drinkwater is er niet, de vrouwen en kinderen moeten in het droge seizoen vele kilometers lopen om water uit de rivier te halen. Stichting Bouwen heeft in Issah Krom wel een borehole gerealiseerd maar helaas is deze inwendig ingestort, de kans op slagen is in deze regio maar 25%. Het water wordt in tonnen en bakken op het hoofd vervoerd naar het dorp. Het water is vaak erg smerig omdat de dieren hier ook uit drinken, eventuele behoeftes doen en vrouwen hier de was doen. Omdat dit het enige water is wat ze hebben moet dit wel gedronken worden. In het regenseizoen kan het water nog wel worden opgevangen en kan dit worden gebruikt als drinkwater. Nadat we de bouw bekeken hadden zijn we de spullen ,die we hadden meegenomen, gaan uitdelen. We hadden alles in een koffer zitten. Een jongen uit het dorp nam de koffer op z’n hoofd en liep voorop. Vervolgens sloten steeds meer kinderen uit het dorp zich aan in de stoet naar de school. De kinderen hadden die dag vrij omdat het vrijdags onafhankelijkheidsdag was en ze hun uniform moesten wassen. De leraar heeft alle spullen aan de kinderen laten zien en heeft uitgelegd wat ze ermee moeten doen. Zo gaaf om die kinderen blij te maken met kleine dingen. Wij gaven iedereen een rietje, en blij dat ze daarmee waren.. Echt geweldig om te zien dat die kinderen met zo iets kleins al heel blij kunnen zijn. Nadat we alle spullen hadden uitgedeeld hebben we gegeten. Elisabeth had eten voor ons klaargemaakt. Yam (Ghanese aardappel) met groente en vis. Dit was wel lekker.

Na het eten zijn we met de jeep terug gereden richting ons guesthouse. Onderweg zijn we nog gestopt om bij de burgemeester langs te gaan. Omdat er de hele week iemand bij was die de werkzaamheden van Barbara gaat overnemen was het belangrijk hem even voor te stellen. Het is belangrijk alles goed te overleggen met de burgemeester van die streek waar je wil gaan bouwen. Toen wij in zijn kantoor gingen zitten werd eerst de TV aangezet. De eerste paar minuten werd er niets tegen ons gezegd en werd er alleen naar de TV gekeken. Dit doet hij om te laten zien dat hij een TV heeft en dus veel geld heeft. Na een kort gesprek werden wij uitgenodigd om in de avond iets bij hem thuis te komen drinken. Na het gesprek zijn wij terug gegaan naar het guesthouse om te eten. Rond een uur of 19:00 uur zijn wij met de driver van Elisabeth en Elisabeth naar de burgemeester gegaan. In vergelijking met de rest van de bevolking was het een mega huis. Er stond een dikke auto voor de deur en had verschillende mensen in dienst. Om de auto te wassen, eten te koken, de was te doen en het huis schoon te maken. Wij gingen in de woonkamer zitten en er werd ons meteen drinken aangeboden. De burgemeester zette de TV weer aan en we hebben die avond American Pie gekeken. Heel grappig om te zien hoe die mensen regeren op dingen die op TV zijn. Het is allemaal nieuw en raar. Ik denk dat je hier in Nederland niet snel met de burgemeester TV gaat kijken. Het was een hele ervaring om dit een keer mee te maken.

Dinsdag zijn we weer terug gegaan naar Winneba. Met de VIP bus eerst naar Accra en van daaruit met de trotro naar Winneba. Dit duurde een stuk langer dan de reis naar Kumawu. We zijn ’s ochtends om half 8 vertrokken om pas rond 6 uur in Winneba aan te komen. Dit was de laatste nacht voor ons in Winneba. We sliepen weer in hetzelfde guesthouse als de andere dagen in Winneba.

Woensdag zijn we vroeg met Robin (vervanger Barbara) richting Accra gegaan. Hier hebben we de koffers in het Holiday Inn hotel neergezet. Die dag zijn we Accra in gegaan en hebben we rond gelopen op de toeristenmarkt. Dit waren allemaal kleine winkeltjes en in ieder winkeltje werd hetzelfde verkocht. Ze probeerde je allemaal naar binnen te lokken. My Friend, Sister, kom in mijn winkel kijken…. Dit moest je dan negeren anders was het niet te doen om op die markt te lopen. Na wat souvenirs gekocht te hebben zijn we in Accra gaan lunchen. Daarna zijn we terug gegaan naar het Holiday Inn hotel. Naast het Holiday Inn hotel was men bezig met het realiseren van een groot gebouw. Wij waren foto’s aan het maken van dit gebouw. Toen kwam er iemand naar ons toe om te vragen wie wij waren. Het was de projectleider en die vroeg ons of wij een kijkje in het gebouw wilde nemen. Dit aanbod hebben wij natuurlijk niet afgeslagen, en hebben een rondleiding gekregen. Ook zijn we op het dak geweest, hier had je een uitzicht over heel Accra. Daarna zijn we weer terug gegaan naar het Holiday inn en hebben tegen betaling nog even kunnen zwemmen. Na een lekkere hamburger met friet zijn we met een busje van het hotel naar het vliegveld gebracht. Hier ging alles super snel en waren we zo door de douane heen. We vlogen om kwart voor 10 in de avond lokale tijd en landde om kwart voor 6 in de ochtend Nederlandse tijd. Na een kwartiertje hadden we alle koffers en rond 6 uur zaten we alweer in de auto naar huis…

De 11 dagen zijn heel snel voorbij gegaan. Maar wij vonden het ook wel weer fijn om naar huis te gaan. Door de armoede heb je vaak geen elektra en stromend water, dus dit was wel even wennen. Maar door deze reis ga je toch wel heel erg waarderen hoe goed wij het wel niet hebben in Nederland. En het mooiste om te zien is dat alle mensen in Ghana, ondanks de armoede altijd vrolijk zijn. En dat iedereen zo blij is met de kleine dingen. Dit is wel echt iets waar wij in Nederland toch nog wel een voorbeeld aan kunnen nemen.

Op het gebied van bouwen hebben wij erg veel gezien. Het komt heel vaak voor dat er een villa tussen een houten hutje staat. Het maakt daar allemaal niet uit wie je als buren hebt. Vaak zie je gebouwen die niet af zijn, het geld is dan op en dan kan er niet verder worden gebouwd. Je ziet ook vaak dat er nog een verdieping op een gebouw had moeten zitten maar dat hier geen geld meer voor was. De kolommen en wapening komen aan de bovenkant van het gebouw er dan nog uit. En hieronder woont men gewoon. Het is echt bizar om te zien hoe primitief sommige mensen wonen.

Tijdens de bouw is het heel belangrijk om alles goed te controleren. Doordat veel kinderen niet naar school gaan, is er vaak weinig kennis. Als er een gebouw gebouwd wordt moet de projectleider alles uitleggen. Als je dit dan uitlegt snappen ze het meestal niet in één keer dus moet je het wel eens 10 keer uitleggen. En als je het dan hebt uitgelegd en je kijkt even later of het goed gaat is het meestal ook nog niet goed. Dit is dus echt een heel groot verschil met hier in Nederland. Maar ook zeker een uitdaging om dit te verwerken in ons afstudeerproject en hier een oplossing voor te verzinnen.

Ook voor het drinkwater, de elektriciteit en de overige voorzieningen gaan wij oplossingen verzinnen. Wij willen een zelfvoorzienend schoolgebouw ontwerpen die zeer van pas komt in Ghana.

Bedankt voor het volgen van onze verhalen, en als er vragen zijn dan zijn wij natuurlijk altijd bereidt deze te beantwoorden.

In het mapje foto’s zullen we proberen nog wat indrukwekkende foto’s te uploaden.

Toedelsssss!!!:)